Όπως έχουμε ξαναπεί, τις περισσότερες φορές τα Call Girls, είναι εκεί για να παρέχουν καθαρά σεξουαλικές υπηρεσίες.
Σήμερα έχουμε ακόμα μία ιστορία από μία συνοδό με την οποία μιλήσαμε, η οποία μας μίλησε για έναν τακτικό της πελάτη. Τον οποίο έβλεπε για περίπου τρία χρόνια! Ο οποίος όμως ποτέ μα ποτέ δεν της ζήτησε να κάνουν σεξ.
Την ιστορία μοιράστηκε μαζί μας η Βανέσσα, 26χρονη Σλοβάκα, escort.
Το φετίχ του -ας τον πούμε- Μάριου, ήταν ένα φόρεμα! Ένα κόκκινο, κοντό, στενό φόρεμα. Τις λεπτομέρειες θα μας τις αναλύσει παρακάτω η ίδια.
Ήταν τακτικός πελάτης, έπαιρνε τηλέφωνο για να με συναντήσεις κάθε μήνα, κάποιες φορές και δύο φορές την εβδομάδα. Το περισσότερο που μεσολάβησε ποτέ ανάμεσα στα ραντεβού μας ήταν τρεις μήνες, που από όσο έμαθα από τον ίδιο, έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, εκτός Ελλάδας.
Πάντα αναρωτιόμουν ποιά είναι η ιστορία του. Δεν μιλούσε ποτέ, εκτός από ένα τυπικό καλησπέρα όταν έμπαινα στον χώρο και ποτέ δεν ήθελε να κάνουμε σεξ. Τις πρώτες φορές ήταν αρκετά περίεργο και δύσκολο! Ίσως αμήχανο. Βέβαια από κάποια στιγμή και μετά, έμαθα την “διαδικασία” και το τι ακριβώς ήθελε και όλα κυλούσαν ομαλά. Αυτό βέβαια δεν με σταμάτησε από το να είμαι περίεργη για το τι συμβαίνει με αυτό τον άνθρωπο.
Τα ραντεβού μας τα έκλεινε πάντα την ίδια ώρα, στο ίδιο ξενοδοχείο και τις περισσότερες φορές, στο ίδιο ακριβώς δωμάτιο. Χτυπούσα την πόρτα, μου άνοιγε και στεκόμουν δίπλα στο κρεβάτι. Ερχόταν, καθόταν στο κρεβάτι, με κοιτούσε και μου έδινε το κόκκινο φόρεμα. Πάντα ήταν καθαρό και μύριζε όμορφα. Αλλά πάντα ήταν το ίδιο φόρεμα.
Το έπαιρνα και άρχιζα να το φοράω αργά και αισθησιακά, ενώ εκείνος ήταν καθιστός στο κρεβάτι, με την πλάτη του στο κεφαλάρι με τα μαξιλάρια και με χάζευε. Ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας , γύρω στα σαράντα, αλλά φαινόταν απόμακρος, κενός.
Ήταν όμορφο φόρεμα, κόκκινο σατέν! Ήταν ανοιχτό στην πλάτη και είχε μία λεπτή ασημένια αλυσιδίτσα που έπιανε από τους ώμους ως την μέση.
Αφού φορούσα το φόρεμα, γύριζα αργά, για να μπορέσει να το χαζέψει από κάθε γωνία. Μετά γύριζα και τον κοιτούσα. Είχε πάντα το ίδιο βλέμμα μόλις με έβλεπε με αυτό. Σαν να έφευγε η θλίψη του και να ένιωθε χαρούμενος, ερεθισμένος; Λίγο και από τα δύο;
Ανέβαινα στο κρεβάτι και καθόμουν ανάμεσα στα πόδια του, στα γόνατα μου..
Σε αυτό το σημείο πάντα, ξεκούμπωνε αργά το παντελόνι του και έβγαζε το πέος του έξω και άρχιζε να το χαϊδεύει αργά.
Ήξερα ότι το φόρεμα τον τρελαίνει, απλά δεν ήξερα -και δεν έμαθα ποτέ- γιατί.
Τότε άρχιζα να κινούμαι αισθησιακά, να χαϊδεύω το κορμί μου πάνω από το φόρεμα. Τα χέρια μου γλιστρούσαν πάνω στο σατέν ύφασμα αργά. Το φως από τις λάμπες, έκανε το φόρεμα να δείχνει ακόμα πιο όμορφο. Πάντα εκείνη την ώρα σκεφτόμουν. Τι ιστορία έχει αυτό το φόρεμα; Τι τον ερεθίζει τόσο πολύ; Ό,τι κι αν ήταν, το αντίκτυπο που είχε πάνω του και το πόσο τον ερέθιζε, ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο!
Περνούσα τα χέρια μου απαλά πάνω από το κορμί μου. Άγγιζα το στήθος μου, την κοιλιά μου, τα οπίσθια μου, τους ώμους μου. Όσο το έκανα, τόσο πιο έντονα έπαιζε με το πέος του, τόσο περισσότερο το απολάμβανε.
Είχε τα μάτια του ορθάνοιχτα και με χάζευε με δέος. Ο οργασμός του πλησίαζε, δάγκωνε τα χείλη του. Ήξερα ακριβώς τι θέλει. Γύρισα την πλάτη μου και άρχισα να κουνάω αισθησιακά τους γοφούς μου δεξιά – αριστερά, ενώ χάιδευα τα οπίσθια μου. Τραβούσα ελαφρά το φόρεμα προς τα πάνω και το γυρνούσα ξανά με τον ίδιο τρόπο στην θέση του.
Ήξερα ακριβώς τι ήθελε ανά πάσα στιγμή σε κάθε μας ραντεβού. Ήταν η μικρή μας ρουτίνα..
Δεν ρωτούσα ποτέ τίποτα, δεν μιλούσα, δεν με άγγιζε.
Άκουγα την ανάσα του και ήξερα. Την σωστή στιγμή, γυρνούσα προς το μέρος του ξανά και άρχιζα να χαϊδεύω το στήθος μου πάνω από το φόρεμα. Εκείνος άρχιζε να παίζει ακόμα πιο γρήγορα, μέχρι να τελειώσει και το σπέρμα του να καταλήξει πάνω στο κόκκινο φόρεμα.
Καθόμουν για λίγο εκεί, όσο χάζευε την τέχνη του, την δημιουργία του. Όταν ήταν έτοιμος, μου χαμογελούσε και έγνεφε με το κεφάλι του καταφατικά, σαν να μου έλεγε ότι μπορώ πλέον να σηκωθώ από το κρεβάτι.
Έπαιρνα τα ρούχα μου, πήγαινα στο μπάνιο, φρεσκαριζόμουν και γυρνούσα πίσω στο δωμάτιο. Άφηνα το φόρεμα στην πλάτη της πολυθρόνας και έπαιρνα τα λεφτά από το τραπεζάκι. Πάντα έπαιρνα τα λεφτά στο τέλος Αυτή ήταν η συμφωνία μας.
Του χαμογελούσα και έφευγα, χωρίς να πούμε τίποτα.
